Loyaliteit

De nieuwste van Garbage is uit. Nu moet ik zeggen dat ik de drie laatste CD's van Garbage heb gekocht. De eerste is mijn favoriet al is hij nauwelijks in mijn CD speler te vinden. Ik heb nu vier nummers van de 'Bleed like me' gehoord. Kopen ga ik deze CD niet, maar dat had ik al besloten voordat ik deze nummers gehoord had. En mijn mening is nog niet veranderd.

De laatste van I am Kloot heb ik wel gekocht. Het heeft even tijd en moeite kost om uit te vinden of ik hem wel of niet wilde hebben: elkaar tegensprekende recensies, aantal nummers gehoord. Maar ik heb hem gekocht. Ik vind hem mooi. Of ik de volgende ga kopen (ja ik loop even op de feiten vooruit) weet ik nog niet.

De nieuwste van QOTSA gekocht. Goede CD, maar of ik van QOTSA ook de volgende CD ook wil hebben? Dat hangt van de kwaliteit af. Tegenwoordig met internet kan ik eerst luisteren dan kopen.

Hoe loyaal ben ik? Tot op zekere hoogte ben ik loyaal, maar op een gegeven heb ik genoeg gehad. Van Chris Isaak is 'Speak of the devil' de laatste CD die ik van hem heb gekocht. Bij Melissa Etheridge is de laatst gekochte CD 'Skin' en dat wist ik niet eens meer. Ik dacht eigenlijk dat het 'Breakdown' was. Dit zijn hele oude liefdes. De liefde voor Melissa Etheridge is over. De liefde voor Chris Isaak niet helemaal. Zijn CD's draai ik nog. Of ik er nog èèn zal kopen weet ik niet.

Soms weet je als je een CD hebt gekocht: leuke CD maar dit is de eerste en de laatste, zoals Starsailor. Ik heb alleen 'Love is here'. Een andere keer koop je een CD en dan denk je: 'ik wil de vorige ook'. Een voorbeeld hiervan is Sixteen horsepower: de eerste CD die ik van hun kocht was 'Secret south'. Daarna heb ik ook 'Low estate' en 'Sackloth 'n' ashes' (volgens mij is er hiervoor nog èèn uitgebracht, maar die heb ik niet).