Crossing Border 2010

Toen ik zag dat en John Grant en the Villagers naar het Crossing Border festival 2010 zouden komen was ik om. Ik had alleen een kaartje gekocht voor de vrijdag. En rond deze twee artiesten zou ik mijn programma samenstellen. Dat ging dus meteen fout. Toen het programma uitkwam bleek al snel dat ze John Grant en the Villagers tegelijk lieten spelen. Een grotere ramp bestond er even niet. Maar toen ik er achter kwam dat John Grant ook een sessie ging geven voor 3voor12 werd het leed een beetje verzacht.

Toen was het 18 november 2010 en stond ik op Leiden Centraal te wachten op de trein. En natuurlijk kwam de trein die ik wilde nemen niet opdagen. De volgende trein had ook een kleine vertraging maar gelukkig kwam deze. In Den Haag was ik weer even aan het zoeken waar ik moest wezen. Ik kwam bij de Koninklijke Schouwburg (KS) aan want daar moest ik mijn bandje ophalen. Ik ging meteen naar binnen. Alleen bleken de 3voor12 sessies in het Nationale Toneelgebouw (NTG). Dus ik weer naar buiten en naar het NTG. Ik hoorde John Grant al zingen. Maar gelukkig was het de soundcheck en moest de sessie nog beginnen. Hij speelde Paint the Moon met één van de mannen van Midlake en vervolgens speelde hij solo Sigourney Weaver, Where dreams go to die en Drug. Het was een goede set die je kan terug vinden op de CB 3voor12 site. En nee ik heb John Grant niet bedankt voor zijn Czars tijd wat ik eigenlijk wel wilde. Ik ben er nog steeds niet zeker van of ik één van mijn helden persoonlijk wil ontmoeten.

Na John Grant ben ik naar Sam Cutler geweest die werd geinterviewd door Jan Donkers. Hij is tourmanager geweest bij de Rolling Stones en bij de Greatful Dead. Hij was manager van de Rolling Stones ten tijde van het Altamont Free Concert (oftewel het Altamont incident). Hij had mooie verhalen dus mijn interesse in zijn boek werd wel gewekt. Oh ja volgens hem staat er niets nieuws in de Keith Richards autobiografie.

Met pijn in mijn hart ben ik vervolgens naar de Duitse Kerk gelopen waar the Villagers op gingen treden. Het zat al aardig vol. Ik kon geen zitplaats meer vinden dus ik heb aan de zijkant gestaan. Uit zijn (Conan O'Brien) performence blijkt dat de grootste nadruk op zijn teksten ligt. Dit is vooral te merken bij de solo stukken. Hij begon ook solo. En vervolgens kwam zijn band erbij. Daarna kwamen weer twee solo nummers en het eindigde met een aaantal gespeeld door de hele band; een goede band trouwens. Hij doseert goed tussen hard en zacht en lief en woest. Maar ik blijf erbij dat ze John Grant en the Villagers niet tegelijkertijd hadden moeten laten spelen. Want ik wilde ook graag in de KS zijn voor John Grant.

Nu was het festival voor mij eigenlijk al geslaagd. Ik heb eerst twee nummers bij Low (in het NTG) gekeken maar dat is het toch niet voor mij. Daarna wilde ik even bij Midlake kijken. Maar daar was het zo druk dat ik maar vertrokken ben naar KS. Daar speelde Blitzentrapper. Ik vond het wel een leuke band. Om kwart voor twaalf ben ik maar vertrokken om er zeker van te zijn dat ik nog een trein had vanaf Den Haag CS naar Leiden Centraal.

Ik heb eigenlijk geen rustig moment gehad. Ik wilde eigenlijk nog een kaartje voor de zaterdag omdat er op één heel veel bands tegelijk spelen en je dan twee avonden hebt om bands te zien. Maar het bleek zaterdagavond nogal een chaos te zijn geweest bij Spoon, the National en the Walkmen. En ik had dan naar the Walkmen gewild en of ik daar binnen was gekomen was nog maar de vraag. Maar volgend jaar wil ik wel weer.

Update: Voor the Villagers las Ester Naomi Perquin gedichten voor en voor Low las Maurice Seleky fragmenten uit zijn debuutroman voor. De gedichten bevielen me beter dat zijn nl. afgeronde verhalen. terwijl een fragment uit een boek toch maar een fragment blijft. maar ik vind het wel een mooi concept zo pik je als je alleen voor de muziek gaat toch wat mee van schrijvers en dichters.