Drie John Grant Songs

1. John Grant - Queen of Denmark

Crossing Border 2010

Toen ik zag dat en John Grant en the Villagers naar het Crossing Border festival 2010 zouden komen was ik om. Ik had alleen een kaartje gekocht voor de vrijdag. En rond deze twee artiesten zou ik mijn programma samenstellen. Dat ging dus meteen fout. Toen het programma uitkwam bleek al snel dat ze John Grant en the Villagers tegelijk lieten spelen. Een grotere ramp bestond er even niet. Maar toen ik er achter kwam dat John Grant ook een sessie ging geven voor 3voor12 werd het leed een beetje verzacht.

Toen was het 18 november 2010 en stond ik op Leiden Centraal te wachten op de trein. En natuurlijk kwam de trein die ik wilde nemen niet opdagen. De volgende trein had ook een kleine vertraging maar gelukkig kwam deze. In Den Haag was ik weer even aan het zoeken waar ik moest wezen. Ik kwam bij de Koninklijke Schouwburg (KS) aan want daar moest ik mijn bandje ophalen. Ik ging meteen naar binnen. Alleen bleken de 3voor12 sessies in het Nationale Toneelgebouw (NTG). Dus ik weer naar buiten en naar het NTG. Ik hoorde John Grant al zingen. Maar gelukkig was het de soundcheck en moest de sessie nog beginnen. Hij speelde Paint the Moon met één van de mannen van Midlake en vervolgens speelde hij solo Sigourney Weaver, Where dreams go to die en Drug. Het was een goede set die je kan terug vinden op de CB 3voor12 site. En nee ik heb John Grant niet bedankt voor zijn Czars tijd wat ik eigenlijk wel wilde. Ik ben er nog steeds niet zeker van of ik één van mijn helden persoonlijk wil ontmoeten.

Na John Grant ben ik naar Sam Cutler geweest die werd geinterviewd door Jan Donkers. Hij is tourmanager geweest bij de Rolling Stones en bij de Greatful Dead. Hij was manager van de Rolling Stones ten tijde van het Altamont Free Concert (oftewel het Altamont incident). Hij had mooie verhalen dus mijn interesse in zijn boek werd wel gewekt. Oh ja volgens hem staat er niets nieuws in de Keith Richards autobiografie.

Met pijn in mijn hart ben ik vervolgens naar de Duitse Kerk gelopen waar the Villagers op gingen treden. Het zat al aardig vol. Ik kon geen zitplaats meer vinden dus ik heb aan de zijkant gestaan. Uit zijn (Conan O'Brien) performence blijkt dat de grootste nadruk op zijn teksten ligt. Dit is vooral te merken bij de solo stukken. Hij begon ook solo. En vervolgens kwam zijn band erbij. Daarna kwamen weer twee solo nummers en het eindigde met een aaantal gespeeld door de hele band; een goede band trouwens. Hij doseert goed tussen hard en zacht en lief en woest. Maar ik blijf erbij dat ze John Grant en the Villagers niet tegelijkertijd hadden moeten laten spelen. Want ik wilde ook graag in de KS zijn voor John Grant.

Nu was het festival voor mij eigenlijk al geslaagd. Ik heb eerst twee nummers bij Low (in het NTG) gekeken maar dat is het toch niet voor mij. Daarna wilde ik even bij Midlake kijken. Maar daar was het zo druk dat ik maar vertrokken ben naar KS. Daar speelde Blitzentrapper. Ik vond het wel een leuke band. Om kwart voor twaalf ben ik maar vertrokken om er zeker van te zijn dat ik nog een trein had vanaf Den Haag CS naar Leiden Centraal.

Ik heb eigenlijk geen rustig moment gehad. Ik wilde eigenlijk nog een kaartje voor de zaterdag omdat er op één heel veel bands tegelijk spelen en je dan twee avonden hebt om bands te zien. Maar het bleek zaterdagavond nogal een chaos te zijn geweest bij Spoon, the National en the Walkmen. En ik had dan naar the Walkmen gewild en of ik daar binnen was gekomen was nog maar de vraag. Maar volgend jaar wil ik wel weer.

Update: Voor the Villagers las Ester Naomi Perquin gedichten voor en voor Low las Maurice Seleky fragmenten uit zijn debuutroman voor. De gedichten bevielen me beter dat zijn nl. afgeronde verhalen. terwijl een fragment uit een boek toch maar een fragment blijft. maar ik vind het wel een mooi concept zo pik je als je alleen voor de muziek gaat toch wat mee van schrijvers en dichters.

Nice Suit

John Grant "Chicken Bones" - Full Version from Ewan Jones Morris on Vimeo.

Nog een keer John Grant

Meer te vinden op FaceCulture

Queen of Denmark

Ik heb al nummers op mijn site gezet van John Grant's solo werk. Ik ben naar het concert geweest. Daarvan heb ik ook een aantal YouTube filmpjes laten zien. Dus nu wordt het eens tijd voor een recensie van de plaat. Bij een plaat die ik mooi vind, vind ik een recensie schrijven gevaarlijk. De vraag is of ik dan verder kom met deze plaat is mooi. En als je iets van deze plaat kan zeggen is dat hij mooi is, maar wat nog meer.

Ik heb laatst opgezocht dat ik John Grant oftewel zijn oude band Czars leerde kennen in 2002. Op de website van 16 horsepower stond: als je deze band leuk vind dan zijn the Czars misschein ook wat voor jou. Nou ik hield toentertijd van 16 horsepower dus die Czars moeten dan ook wat voor mij zijn. Ik downloadde een paar nummers van de plaat Ugly People vs. the Beautiful People waaronder Drus en Side Effect. Wauw, wat is dat mooi. De link met 16 horsepower snapte ik niet, maar dat maakte niets uit. Vervolgens heb ik in de loop der jaren Before ... but longer, Goodbye, X Would Rather Listen to Y Than Suffer Through a Whole C of Z's en Sorry I made You Cry gekocht. Die laatste 2 zijn respectievelijk een EP en een plaat vol covers. Bij de cd Goodbye klapte de band uit elkaar en verdween John Grant voor mij. Via A. hoorde ik dat hij erover dacht om te stoppen met muziek maken, maar in die periode ging het slecht met hem. En toen kwamen er geruchten dat hij toch weer muziek aan het maken was. En ja hoor toen kwam Queen of Denmark uit.

Ik ging hem de dag dat hij uitkwam halen en natuurlijk werd dat de Special Edition. Eerst ging ik het album zelf beluisteren. En ik merkte dat ik het album niet los kan zien van zijn eerdere werk. In tegenstelling tot zijn eerdere werk zit de jazzy feel niet in dit werk, dat maakt dat deze plaat niet één van de luchtigste platen. Deze plaat vind de lucht in de nummers Silver Platter Club en Chicken Bones. Trouwens deze plaat is opgenomen met hulp van Midlake. En hun invloed vind ik het duidelijkst terug te horen in TC and Honeybear. Wat ik op deze plaat minder terug hoor is zijn voorliefde voor duetten met vrouwen. Op sommige nummers komt een vrouwenstem langs (TC and Honeybear en Chicken Bones) maar niet zo duidelijk als op bijvoorbeeld op de Czars plaat Goodbye. De invloeden zijn 70's georiënteerd (heb ik gejat van andere recensenten). De voorgaande kritiekpuntjes zijn klein want nummers zoals Queen of Denmark, Marz, Where Dreams Go to Die en Caramel zijn zeer mooie nummers (ja mijn bijvoeglijk naamwoord vocabulaire is niet zo groot). Een lekker cynisch nummer qua tekst is JC Hates Faggots wat ondersteunt wordt door de muziek. Nog even over die extra cd die bij de special edition bijgevoegd is. Als je deze opzet schrik je in eerste instantie even. En vroeg ik me af is dit wel de juiste cd, maar toen herinnerde ik me de opmerking uit een interview op fileunder dat hij een voorliefde voor elektropop heeft. Nou dat is goed terug te horen in de nummers That's the Good News en Supernaturel Defibrillator. De ander twee nummers lijken meer op zijn oude werk. De twee elektro nummers vind ik leuk en als hij een heel album van zou ik het kopen. Maar ik luister vaker naar zijn andere werk, maar daar ligt dan ook meer mijn smaak. Al met al is deze plaat een aanrader als je van een mooie stem houdt en cynische teksten op mooie muziek.

John Grant in Paradiso

Net nu ik in een drukke periode zit van mijn werk, ging ik naar John Grant. Kwart over zes ging mijn trein dan was ik tien voor zeven in Amsterdam. In Amsterdam moest ik een tram hebben maar ik durfde niet op de tram te stappen die al klaar stond want ik wist niet zeker of het de goede was. Het heeft geloof ik wel tien minuten voordat ik in een tram sprong. En het was gigantisch druk en warm. Dus eindelijk kwam ik aan op het leidseplein en toen naar Paradiso. Natuurlijk liep ik de verkeerde kant op, maar gevonden en nog op tijd want hij begon om ongeveer kwart voor acht.

Drug was het eerste nummer dat hij speelde; dit is een oud Czars nummer. Ik was wel blij dat hij ook nog een nummer van die periode speelde want het blijven mooie nummers. Hij had ook een band bij zich (toetsenist, gitarist, bassist en een drummer). Met die band was ik wel erg blij want dat maakte Queen of Denmark extra mooi. Hij speelde o.a. ook nog TC honeybear, I wanna go to Marz en Chicken bones. Hij gaf nog twee toegifts, maar daarna kwam een andere band dus hij mocht jammer genoeg niet zo lang doorgaan.

Ik heb ook A. ontmoet die kende ik alleen van internet. Een vreemde ervaring iemand ontmoeten die je alleen maar via internet kent. Het was vrij kort want hij ging John Grant interviewen. Dit interview komt op fileunder.

Al met al een geslaagde avond ondanks het feit dat ik nogal moe was van het de hele dag op mijn benen staan.

Setlist (niet in de goede volgorde en op basis van geheugen):
Drug, TC and Honeybear,Where dreams go to die, I wanna go to Marz, Chicken Bones, Queen of Denmark, It’s easier, Sigourney Weaver, You Don’t Have to, Silver Platter Club, J.C Hates Faggots en Fireflies.

John Grant

Vinyl

John Grant zijn plaat kwam op Record Store Day (17 april jl.) uit. Dus ik naar de platenzaak. Dan ga je toch kijken wat er specifiek is uitgebracht voor RSD. En dan blijkt dat het vrij veel vinyl is, de Mercy Seat van Nick Cave op vinyl, verschillende singles van Radiohead op vinyl en een speciale ep van Excelsior Recordings. En ik maar rondlopen in Plato Leiden, zal ik wel of zal ik niet. Ik heb namelijk geen platenspeler wat het toch wat vreemd maakt om LP's en/of singles te kopen. Maar ik kon het toch niet laten om een special edition (Pyramid Song op A en The Amazing Sounds of Orgy Trans-atlantic Drawl op B) van Radiohead te kopen en de ep van excelsior recordings met nummers van Moss, El Pino & the Volunteers, Akward I en Tim Knol. En zo komt er toch steeds meer vinyl mijn huis in; nu nog een platenspeler misschien.

Queen of Denmark in Paradiso

10 juni as. speelt John Grant in Paradiso. En alhoewel ik me altijd muziekfan en niet zo zeer bandfan noem, is John Grant (ex-Czars) toch wel één van mijn favorieten. Dus ik wilde hem graag een keer zien optreden. Dus ik heb een ticket aangeschaft en ik ga.

Muziekvlaag

Ik zit weer in een muziekvlaag. Een nieuwe plaat van john Grant is onderweg. En Laura Veirs en She&Him hebben ook mijn interesse gewekt. En dan heb ik nog al die nieuwe cd's liggen waaronder Laura Marling.

I wanna go to Marz

De nieuwe plaat van John Grant (zanger van The Czars) komt in April met een nieuw album genaamd ‘Queen Of Denmark’ (gemaakt in samenwerking met Midlake). Nu is de nieuwe single al te downloaden bij Bella Union genaamd I Wanna go To Marz.Dit nummer belooft veel goeds voor het nieuwe album.



via André